کارگاه او که در خانه‌ای ساده اما سرشار از عشق و تلاش شکل گرفته و امروز مأمنی است برای هشت زن که هر یک داستانی از صبر و رنج در دل دارند. 

صدای کوبش شانه‌ها بر تار و پود، نوای کار و امید است صدایی که سال‌ها در گوش این سرزمین طنین‌انداز بوده اما گاه در هیاهوی مشکلات اقتصادی خاموش شده بود.

مرضیه ساعدی در گفت‌وگو با خبرنگار کردتودی از روزهای آغازین مسیرش چنین روایت می‌کند: شروع کار آسان نبود فقط یک دار قالی داشتم و دلِ پر از آرزو.

وی افزود: می‌خواستم برای زنانی که درگیر مشکلات زندگی هستند، فرصتی بسازم تا احساس ارزش و استقلال کنند نخستین بافنده‌ها دوستان و هم‌محلی‌های خودم بودند. حالا کارگاه ما هشت نفر عضو دارد و قرار است به‌زودی چند نفر دیگر هم اضافه شوند.

ساعدی از عشق و انگیزه‌ای سخن می‌گوید که فراتر از نان و درآمد است برای او، این کارگاه صرفاً محل کار نیست، بلکه کلاس درس زندگی است جایی که زنان، با هر گره‌ای که بر تار می‌زنند، گره‌ای از مشکلات خود می‌گشایند.

وی گفت: با وجود این، مسیر کارآفرینی برای زنان در مناطق روستایی کردستان آسان نیست. 

ساعدی با اشاره به چالش‌های موجود بر سر راه این کار اظهار داشت: بزرگ‌ترین مشکل ما نبود بازار فروش مناسب است فرش‌های ما هنری اصیل و باکیفیت هستند، اما نبود دسترسی مستقیم به بازار و حضور واسطه‌ها باعث می‌شود زحمات بافندگان به‌درستی جبران نشود. 

وی بیان داشت: دریافت وام و تسهیلات بانکی هم دشوار است، چون ضمانت‌ها و مدارکی می‌خواهند که اغلب زنان فاقد آن هستند.

این بانوی کار آفرین کردستانی افزود: با وجود این مشکلات، ناامید نیستیم و حتی ایمان دارم اگر حمایت شویم، فرش کردستان می‌تواند دوباره جایگاه خود را در بازارهای ملی و جهانی بازیابد.

در گوشه‌ی کارگاه، روی دار قالی بزرگی طرحی از گل‌های شاه‌عباسی در حال شکل گرفتن است. 

ریحانه محمدی، یکی از بافندگان، که اکنون سرپرست دو فرزند است، با لبخندی آرام از پشت دار قالی در گفتگو با خبرنگار کردتودی عنوان داشت: پیش از این هیچ شغلی نداشتم و برای کوچک‌ترین مخارج زندگی در تنگنا بودم اما وقتی به کارگاه خانم ساعدی آمدم، همه‌چیز تغییر کرد حالا صبح که بیدار می‌شوم، انگیزه این را دارم که کار می‌کنم، یاد می‌گیرم، و احساس می‌کنم می‌توانم آینده‌ی بچه‌هایم را بسازم.

در کنار او بانوی دیگر به اسم کوثر احمدی نیز مشغول گره زدن تار و پودهاست او که دانشجوی سال آخر پرستاری است در ادامه گفت: ما در این کارگاه فقط فرش نمی‌بافیم، بلکه دوستی، امید و همدلی می‌بافیم هر نقش و رنگی که روی فرش می‌نشیند، بخشی از روح مااست.

با هر کلمه از صحبت‌هایشان، مشخص است که این کارگاه کوچک توانسته است حس ارزشمندی و اعتمادبه‌نفس را به زنانی بازگرداند که سال‌ها با مشکلات اقتصادی و اجتماعی دست‌به‌گریبان بوده‌اند.

ساعدی در ادامه از آینده‌ی کاری خود سخن می‌گوید و در این باره عنوان داشت: قصد دارم کارگاه آموزشی ویژه دختران جوان راه‌اندازی کنم زیرا بسیاری از دخترانی که من میشناسم استعداد زیادی دارند، اما به دلیل نبود آموزش و امکانات، نمی‌توانند وارد بازار کار شوند وهدف من این است که هنر فرش‌بافی را به آنان آموزش دهم تا این میراث ماندگار از بین نرود.

در پایان روز، وقتی آخرین شعاع‌های خورشید بر دار قالی‌ها می‌تابد، ساعدی با نگاهی آرام و پرغرور می‌گوید : گاهی فکر می‌کنم هر گره از این فرش‌ها بخشی از زندگی ما است و ما با دستان خود، نه فقط نقش و رنگ، بلکه آینده رامی‌بافیم.

فرش کردستان، با رنگ‌های طبیعی و نقوش الهام‌گرفته از طبیعت و فرهنگ بومی، از زیباترین و اصیل‌ترین گونه‌های فرش ایرانی است با این حال، بی‌توجهی به بازاریابی و صادرات، سبب شده بخش قابل توجهی از ظرفیت این هنر در سال‌های اخیر مغفول بماند.

کارآفرینانی مانند خانم ساعدی می‌کوشند تا با استفاده از روش‌های نوین فروش و معرفی آثار خود در فضای مجازی، پلی بین هنر سنتی و دنیای مدرن بسازند.

در میان دارهای قالی این کارگاه، فرش‌هایی نقش می‌بندد که هر تار آن یادآور رنج و استقامت است، و هر پودش نشانی از عشق و امید.

اینجا در قلب کردستان، زنانی ایستاده‌اند که با دستان خسته اما دل‌هایی روشن، زندگی را می‌بافند گره به گره، رنگ به رنگ، تا طرحی تازه از آینده بر زمین پهن کنند.

انتهای خبر/

گزارش از گل آرا ظاهری