به گزارش خبرنگار گروه سیاسی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، در ماه‌های گذشته تهاجم همه‌جانبه رژیم صهیونیستی به نوار غزه به یکی از طولانی‌ترین و پرهزینه‌ترین نبردهای تاریخ معاصر این رژیم تبدیل شده است؛ با وجود حجم بالای عملیات نظامی و حمایت‌های گسترده غرب، تل‌آویو هنوز نتوانسته به اهداف اعلامی خود از جمله نابودی مقاومت و اشغال کامل غزه دست یابد؛ در همین زمینه با دکتر فرهاد زمانی، استاد دانشگاه کردستان و تحلیل‌گر مسائل سیاسی درباره دلایل راهبردی این ناکامی و پیامدهای آن برای آینده منطقه گفت‌وگو کرده‌ایم.

کردتودی: آقای دکتر زمانی با گذشت ماه‌ها از تهاجم رژیم صهیونیستی به غزه همچنان نشانه‌ای از دستیابی این رژیم به اهدافش دیده نمی‌شود،علت این ناکامی را در چه می‌دانید؟

زمانی: واقعیت این است که جنگ غزه را نمی‌توان تنها در سطح نظامی تفسیر کرد. ما با نبردی نامتقارن و هویتی روبه‌رو هستیم؛ جایی که برتری سخت‌افزاری رژیم صهیونیستی در برابر اراده‌ای مردمی و اعتقادی بی‌اثر می‌شود، غزه به‌رغم ویرانی گسترده، هنوز تسلیم نشده است، چون معیار پیروزی در چنین نبردی تصرف خاک نیست بلکه شکستن روح مقاومت است و این اتفاق نیفتاده است.

کردتودی: رژیم صهیونیستی مدعی بود با حملات گسترده ساختار مقاومت را از بین می‌برد، این هدف تا چه حد تحقق یافت؟

زمانی: بر اساس شواهد میدانی مقاومت غزه ساختاری متمرکز و آسیب‌پذیر ندارد. آنچه شاهدیم شبکه‌ای از گروه‌ها و نیروهای محلی است که در تعامل با جامعه عمل می‌کنند؛ این الگوی شبکه‌ای باعث می‌شود حذف بخشی از نیروها منجر به فروپاشی کلی ساختار نشود در واقع هر ضربه‌ای به مقاومت، خود به بازتولید نیرو و انگیزه منجر می‌شود. من از این روند با تعبیر پویایی در میان ویرانی یاد می‌کنم؛ جایی که هر شهید و هر آوار به منبعی از آگاهی و اراده بدل می‌شود.

کردتودی: برخی معتقدند جامعه غزه زیر فشارهای انسانی و اقتصادی در حال فروپاشی است، دیدگاه شما چیست؟

زمانی: برعکس تجربه تاریخی غزه نشان داده که این جامعه در دل محاصره و فاجعه به هویتی مقاوم‌تر دست یافته است؛مردم غزه جنگ را نه پایان زندگی بلکه آزمونی برای ایمان و هویت خود می‌دانند. در فرهنگ آنان شهادت و ایستادگی بخشی از زیست روزمره است. به همین دلیل می‌گوییم در غزه هر بمباران، آغاز مقاومتی تازه است و این فرهنگ، ریشه‌های مقاومت را در عمق خانواده‌ها و نسل‌های آینده تثبیت کرده است.

کردتودی: از منظر منطقه‌ای پیامدهای این نبرد را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

زمانی: این جنگ نتیجه‌ای معکوس برای تل‌آویو داشت، از یک‌سو چهره رژیم صهیونیستی در افکار عمومی جهانی تضعیف شد و مشروعیت اخلاقی خود را از دست داد و از سوی دیگر محور مقاومت در منطقه تقویت و همگراتر شد. در واقع بازدارندگی اسرائیل فرو ریخته و موازنه روانی و رسانه‌ای به نفع مقاومت تغییر کرده است و همه امروز می دانند اسرائیل دیگر نماد قدرت مطلق نیست بلکه عامل بحران انسانی شناخته می‌شود.

کردتودی: با این شرایط آینده مقاومت و بازسازی غزه را چگونه می‌بینید؟

زمانی: آینده غزه وابسته به دو عنصر است؛ استمرار پایداری و مدیریت هوشمندانه پساجنگ، اگر بازسازی زیرساخت‌ها و انسجام سیاسی تحقق یابد، مقاومت از سطح واکنشی فراتر می‌رود و به قدرتی پایدار و سازنده تبدیل خواهد شد و این جنگ نشان داد که قدرت حقیقی نه در فناوری نظامی، بلکه در ایمان و آگاهی جمعی نهفته است. غزه اگرچه ویران شده اما روح آن زنده است و همین روح، بزرگ‌ترین شکست برای رژیم صهیونیستی به شمار می‌رود.

بر اساس گفته های استاد دانشگاه کردستان و تحلیل گر مسایل سیاسی نبرد غزه صرفاً یک درگیری نظامی نیست بلکه میدان سنجش اراده و ایمان مردمی است که از دل ویرانی، مفهوم تازه‌ای از مقاومت زاده‌اند. به باور او رژیم صهیونیستی ممکن است غزه را ویران کرده باشد، اما در برابر پایداری و خودآگاهی مردم آن شکست خورده است؛ شکستی که آثار راهبردی آن نه‌تنها در منطقه بلکه در افکار عمومی جهان نیز نمایان شده است.

انتهای خبر/