آمارهایی که نگران‌کننده‌اند

در جلسه اخیر کمیسیون مدیریت اجرایی ایمنی حمل‌ونقل استان، کیومرث حبیبی، وضعیت ناامیدکننده تصادفات جاده‌ای در استان سخن گفت وی اظهار داشت: یکی از شاخص‌های ارزیابی عملکرد استان‌ها، آمار تصادفات جاده‌ای است که متأسفانه وضعیت کردستان در دو سال اخیر نسبت به سال‌های ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ قابل‌قبول نیست.

معاون هماهنگی امور عمرانی استاندار کردستان نبود زیرساخت مناسب را عاملی جدی در عقب‌ماندگی و آسیب‌پذیری مناطق دانست و افزود: زیرساخت، پایه و اساس توسعه در مناطق محروم است باتوجه‌به موقعیت مرزی کردستان، دستگاه‌های اجرایی باید برای بهبود وضعیت جاده‌ها و تسهیل تردد زائران پای‌کار باشند.

اما سخن‌گفتن از اهمیت زیرساخت، دردی را دوا نمی‌کند وقتی هنوز آسفالت بسیاری از جاده‌های اصلی استان ترک‌خورده، فرسوده یا گم‌شده است.

روایت از جاده آن‌سوی فرمان

برای درک عینی وضعیت، کافی است پای صحبت رانندگانی نشست که روز و شبشان در دل همین جاده‌ها می‌گذرد.

رحمان احمدی، راننده کامیون با بیش از ۲۰ سال سابقه در گفتگو با خبرنگار کردتودی عنوان داشت: 

جاده سنندج به مریوان آن‌قدر پیچ و دست‌اندازی دارد که هر وقت در هوای مه‌آلود بار می‌بریم هر پیچ می‌تواند آخرین پیچ زندگی‌مان باشد چرا که در جاده نه شانه‌ای هست، نه حفاظی و فقط باید دعا کنیم که به‌سلامت از جاده عبور کرد.

وی در ادامه تصریح کرد: بارها شاهد بوده‌ام که خودروها به دلیل نبود خط‌کشی مناسب یا روشنایی کافی از مسیر منحرف شده‌اند. در یکی از موارد خود من تنها با چند ثانیه اختلاف از برخورد مستقیم با یک خودروی پراید نجات یافتم.

سمیه خالدی، معلمی که هر هفته مسیر سنندج تا سروآباد را طی می‌کند نیز در این باره افزود: در بخش زیادی از مسیر، پوشش آنتن‌دهی تلفن همراه وجود ندارد یک‌بار در این مسیر با خودرو شخصی تردد کردم که متأسفانه به دلیل پنچری دچار مشکل شدم چرا که در آن لحظه نه امکان تماس وجود داشت و نه خودرویی از آنجا عبور می‌کرد به همین خاطر بیش از سه ساعت در سرمای جاده منتظر ماندیم تا سرانجام یک وانت عبوری توقف کرد و به ما کمک رساند اگر در آن لحظه کودک یا فرد بیماری همراهم بود، ممکن بود با حادثه‌ای جبران‌ناپذیر مواجه شویم.

جاده‌هایی که باید ساده‌تر اصلاح شوند

کیومرث حبیبی در بخش دیگری از سخنان خود راهکارهایی ابتدایی و درعین‌حال مؤثر را یادآور و عنوان داشت: برخی اقدامات ساده مانند روکش آسفالت، خط‌کشی جاده‌ها و نصب تابلوهای هشدار می‌تواند تأثیر بسزایی در بهبود وضعیت داشته باشد.

اما واقعیت این است که همین اقدامات ساده هم در بسیاری از مناطق کردستان نادیده گرفته می‌شود.

 پروژه‌هایی که باید در بازه‌های کوتاه انجام شوند، گاه ماه‌ها و حتی سال‌ها معطل می‌مانند نبود اولویت‌بندی، کمبود منابع، یا ضعف نظارت؛ هر چه هست، نتیجه‌اش افزایش قربانیانی است که هیچ سهمی در تصمیم‌گیری‌ها ندارند.

فناوری گمشده در دل کوه

از دیگر چالش‌های جدی جاده‌های کردستان، ضعف شدید ارتباطات تلفنی است مسیرهای اصلی و فرعی در بخش‌هایی فاقد پوشش ارتباطی هستند موضوعی که حبیبی نیز به آن اشاره و بر لزوم رفع آن تأکید و عنوان داشت: مسیرهایی که فاقد پوشش یا دارای آنتن‌دهی ضعیف هستند باید به طور ویژه در دستور کار قرار گیرند چرا که در مواقع بحران این موضوع می‌تواند تفاوت بین نجات جان یا ازدست‌رفتن آن باشد.

واقعیت این است که در زمان تصادف، نداشتن امکان تماس با اورژانس یا پلیس، بسیاری از قربانیان را در دقایق حیاتی پس از سانحه تنها می‌گذارد و این، به معنای جان‌هایی‌ست که می‌شد نجاتشان داد.

جاده‌های کردستان همچنان چشم‌انتظار تصمیماتی‌اند که از اتاق‌های مدیریتی فراتر رود و بر آسفالت سرد و زمخت آن‌ها اثر بگذارد مردمانی که سال‌هاست بار محرومیت، توسعه‌نیافتگی و وعده‌های عمل‌نشدن را بر دوش می‌کشند، شایسته جاده‌هایی ایمن و استانداردند.

انتهای پیام/