زهرا احمدزاده در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی» با اشاره به افزایش پدیده ازدواج در سنین بالا اظهار داشت: ازدواج دیرهنگام که به‌معنای تشکیل زندگی مشترک در سنینی بالاتر از میانگین معمول جامعه است، امروز دیگر استثنا نیست و به واقعیتی فراگیر در جوامع شهری بدل شده است.

وی افزود: این تغییر بازتاب تحولی عمیق در نظام ارزشی و سبک زندگی انسان معاصر است؛ به‌گونه‌ای که ازدواج در اواخر دهه بیست یا حتی در دهه‌های سی و چهل زندگی برای بسیاری از جوانان عادی شده است.

احمدزاده با استناد به تعالیم اسلامی بیان داشت: در آموزه‌های دینی بر سادگی، تسهیل و تعجیل در ازدواج تأکید فراوانی شده است و پیامبر اکرم(ص) در این خصوص می‌فرمایند: هرگاه کسی که از اخلاق و دینش راضی هستید به خواستگاری آمد، او را رد نکنید؛ این سخن نشان می‌دهد معیار اصلی تقوا و اخلاق است، نه تشریفات یا وضعیت مالی.

این مدرس حوزه علمیه تصریح کرد: در حالی‌که دین با تأکید بر ساده‌سازی ازدواج از تبدیل تشریفات و مادیات به مانع جلوگیری می‌کند، در جامعه امروز شاهد روندی معکوس هستیم؛ به‌گونه‌ای که تشریفات پرهزینه و توقعات غیرواقعی، مسیر ازدواج را دشوار کرده است.

حاتمی با بیان اینکه عوامل اقتصادی سهم بسزایی در این پدیده دارند، گفت: مهریه‌های سنگین، افزایش بی‌سابقه هزینه مسکن، تورم بالا و نبود ثبات شغلی از مهم‌ترین عواملی است که جوانان را از تشکیل زندگی مشترک بازمی‌دارد.

وی ادامه داد: از سوی دیگر تغییر نگرش فرهنگی نسبت به ازدواج نیز تأثیر قابل‌توجهی داشته است، در گذشته ازدواج یک ضرورت اجتماعی و عامل تکامل فردی محسوب می‌شد، اما امروزه در ذهن بسیاری از جوانان به یک انتخاب شخصی و حتی مرحله‌ای اختیاری از زندگی تبدیل شده است.

به گفته احمدزاده رواج فردگرایی، اهمیت یافتن پیشرفت‌های مادی و تحصیلی بر ارزش خانواده، افزایش اشتغال زنان و طولانی شدن دوران تحصیل از جمله عواملی است که باعث به تأخیر افتادن ازدواج در جامعه امروز شده است.

وی تأکید کرد: تأخیر در ازدواج تنها یک انتخاب شخصی نیست، بلکه پیامدهای گسترده‌ای برای جامعه دارد، از منظر اخلاقی و دینی این مسئله می‌تواند زمینه‌ساز بروز آسیب‌های رفتاری و تضعیف بنیان‌های عفاف شود و از منظر اجتماعی نیز کاهش نرخ باروری، پیری جمعیت و دشواری در سازگاری زوجین در سنین بالاتر از نتایج مستقیم آن است.

احمدزاده با بیان اینکه ازدواج دیرهنگام بازتابی از تغییر ساختارهای اجتماعی است، عنوان کرد: افزایش سن ازدواج هرچند ممکن است در ظاهر فرصتی برای رشد فردی و تصمیم‌گیری آگاهانه ایجاد کند، اما در عمق خود تهدیدی جدی برای ثبات فرهنگی و جمعیتی کشور محسوب می‌شود.

وی خاطرنشان کرد: برای مدیریت این وضعیت باید سیاست‌های اقتصادی و فرهنگی مکملی طراحی شود تا از یک‌سو موانع معیشتی برطرف گردد و از سوی دیگر نگرش جامعه نسبت به ازدواج و خانواده بازسازی شود.

این مدرس حوزه ضمن انتقاد از کم‌توجهی به آموزش‌های خانواده‌محور در نظام فرهنگی کشور اظهارداشت: خانواده نخستین نهاد اجتماعی است که سلامت جامعه را تضمین می‌کند و هرگونه تأخیر یا سستی در شکل‌گیری آن، آثار بلندمدتی بر پایداری اجتماعی برجای می‌گذارد.

 وی عنوان کرد: نهادهای فرهنگی و آموزشی باید در تقویت باور به ازدواج به‌موقع و ساده‌زیستی در میان نسل جوان نقش فعال‌تری ایفا کنند.

 احمدزاده در پایان تصریح کرد: عبور از چالش ازدواج دیرهنگام نیازمند هم‌افزایی سیاستگذاران، خانواده‌ها و نهادهای فرهنگی است، اگر ارزش خانواده به‌عنوان بنیان جامعه ایرانی دوباره احیا شود بسیاری از آسیب‌های فرهنگی و جمعیتی نیز به‌طور طبیعی کاهش خواهد یافت.

انتهای خبر/